Πριν καταπιείτε ένα παυσίπονο, ίσως θα πρέπει να επικεντρωθείτε στο πόσο καλά θα νιώσετε αφού το πάρετε, αφού οι θετικές σκέψεις βοηθούν στην ανακούφιση από τον πόνο, ενώ, αντίθετα, οι αρνητικές σκέψεις και οι απαισιοδοξία μπορούν να «εξουδετερώσουν» την αποτελεσματικότητα ακόμα και των καλύτερων φαρμάκων.
Νέα βρετανο-γερμανική επιστημονική έρευνα αναδεικνύει την σημαντική επίδραση των αρνητικών σκέψεων και προσδοκιών του ασθενούς στην ιατρική θεραπεία του.
Νέα βρετανο-γερμανική επιστημονική έρευνα αναδεικνύει την σημαντική επίδραση των αρνητικών σκέψεων και προσδοκιών του ασθενούς στην ιατρική θεραπεία του.
Οι ερευνητές του Τμήματος Κλινικών Νευροεπιστημών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης με επικεφαλής την καθηγήτρια Ιρέν Τρέϊσι, σε συνεργασία με νευρολόγους των πανεπιστημίων του Αμβούργου και του Μονάχου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine», σύμφωνα με το BBC και το πρακτορείο Ρόιτερ, χρησιμοποίησαν απεικονίσεις του εγκεφάλου εθελοντών, για να μελετήσουν την επίδραση που έχει ο νους πάνω στη δράση ενός αναλγητικού, με ποιο δηλαδή τρόπο τα αισθήματα και οι προηγούμενες εμπειρίες του ανθρώπου (στις οποίες βασίζονται οι προσδοκίες του για το μέλλον) «μπλοκάρουν» τη βιολογική δράση του φαρμάκου. Τα πειράματα αφορούσαν 22 υγιείς εθελοντές. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι όντως ακόμη και ένα ισχυρό αναλγητικό μπορεί να αποδειχτεί αναποτελεσματικό, αν ο ασθενής είναι έντονα απαισιόδοξος, καχύποπτος και δεν πιστεύει ότι το φάρμακο μπορεί να «πιάσει» . Αντίθετα, αν ο ασθενής κάνει θετικές σκέψεις και προσδοκά ότι το αναλγητικό θα του μειώσει τον πόνο, τότε το φάρμακο έχει διπλάσια φυσική ή βιοχημική αποτελεσματικότητα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι πλέον δυνατό, απεικονίζοντας τη νευρωνική δραστηριότητα στον εγκέφαλο κάθε ασθενούς, να μετρούν αντικειμενικά σε ποιο βαθμό το φάρμακο δρα αποτελεσματικά στην περίπτωσή του, ανάλογα με το ποιες περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται, πράγμα που, με τη σειρά του, εξαρτάται από τη νοητική στάση και την ψυχική κατάσταση (αρνητική ή θετική) του κάθε ατόμου.
«Η επίδραση των προσδοκιών είναι αρκετά ισχυρή για να αυξάνει σημαντικά τα οφέλη από ένα φάρμακο, αλλά επίσης είναι δυστυχώς αρκετά ισχυρή για να αντισταθμίζει την αναλγητική δράση», δήλωσε η Τρέϊσι. «Είναι εντυπωσιακό. Είναι ένα από καλύτερα αναλγητικά (σ.σ. το remifentanil), παρόλα αυτά ο εγκέφαλος μπορεί είτε να αυξήσει την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, είτε να την εξουδετερώσει εντελώς», πρόσθεσε.
Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου φαινομένου: στην πρώτη περίπτωση («πλασίμπο» ) ο ασθενής ωφελείται ακόμη και αν το φάρμακο είναι εικονικό, επειδή πιστεύει σε αυτό, ενώ στη δεύτερη περίπτωση ( «νοσίμπο» ) ο ασθενής, επειδή αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου, το «αδρανοποιεί», ακόμα κι όταν αυτό είναι πραγματικό φάρμακο. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η νέα έρευνα θα μπορούσε να έχει θετικές επιπτώσεις τόσο στην ιατρική φροντίδα των ασθενών, όσο και στις κλινικές δοκιμές για νέα φάρμακα.
Πηγή: εφημ. Τύπος Θεσσαλονίκης
18/02/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου