Η ανθρώπινη ομιλία σχετίζεται με ένα εντελώς διαφορετικό τμήμα του εγκεφάλου από ό,τι πίστευαν οι επιστήμονες.
Η περιοχή που χειρίζεται το λόγο είναι στην πραγματικότητα τρία εκατοστά πιο κοντά στο κέντρο του εγκεφάλου - μία τεράστια απόσταση μέσα στο πολύπλοκο αυτό όργανο.
Οι επιστήμονες έχουν αποκαλύψει ότι όλες οι εικόνες του εγκεφάλου στα εγχειρίδια και στα βιβλία - και όλες οι εικόνες στο Google - είναι λάθος.
Η διαπίστωση υποδηλώνει ότι είμαστε περισσότερο όμοιοι με τους πιθήκους από ό,τι πιστεύαμε στο παρελθόν.
Το "κέντρο της ομιλίας" στον εγκέφαλο θεωρείτο ότι ήταν κάτι που μας διέκρινε από τους πιο στενούς εξελικτικά συγγενείς μας, αλλά στην πραγματικότητα είναι όμοιο σε όλους μας.
Ο Rauschecker δηλώνει: "Οι επιστήμονες υποστήριζαν για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι η ομιλία είναι μοναδική στους ανθρώπους. Λένε ότι οι πίθηκοι επικοινωνούν με ήχους, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουν την ίδια περίπλοκη γλώσσα που έχουμε εμείς οφείλεται σε διαφορετικά κέντρα επεξεργασίας στον εγκέφαλο".
"Αυτή η διαπίστωση δείχνει ότι η αρχιτεκτονική και η επεξεργασία ανάμεσα σε δύο είδη (species) είναι περισσότερο όμοια από ό,τι πίστευαν πολλοί άνθρωποι".
Οι επιστήμονες επί μακρώ πίστευαν ότι η ανθρώπινη ομιλία γίνεται αντικείμενο επεξεργασίας προς το πίσω μέρος του εγκεφαλικού φλοιού, πίσω από τον ακουστικό φλοιό όπου λαμβάνονται όλοι οι ήχοι - μία περιοχή που είναι φημισμένα γνωστή ως Wenicke's area, από το όνομα του γνωστού Γερμανού νευροβιολόγου που πρότεινε αυτήν την περιοχή στα τέλη του 19ου αιώνα με βάση τη μελέτη του για τις εγκεφαλικές βλάβες και τα εγκεφαλικά επεισόδια.
Ωστόσο, τώρα, η έρευνα που ανέλυσε περισσότερες από 100 απεικονιστικές μελέτες συμπεραίνει ότι η περιοχή Wernicke είναι λάθος.
Το σημείο που προσδιορίστηκε εκ νέου είναι περίπου 3 εκατοστά πιο κοντά στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλους και στην άλλη πλευρά του ακουστικού φλοιού - μίλια μακριά σε σχέση με την αρχιτεκτονική και τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Το εύρημα, που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο στις αρχές Φεβρουαρίου στο Early Edition of the Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), σημαίνει ότι "τα εγχειρίδια τώρα θα πρέπει αν ξαναγραφτούν", όπως δηλώνει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, Josef Rauschecker, διδάκτορας και καθηγητής στο τμήμα νευροεπιστήμης του Georgetown University Medical Center (GUMC).
"Δώσαμε σε παλιές θεωρίες που υπήρχαν από καιρό μία τελειωτική γροθιά", λέει ο Rauschecker, ο οποίος επίσης είναι μέλος του the Georgetown Institute for Cognitive and Computational Sciences.
"Αν γράψεις στο Google 'οργάνωση της γλώσσας στον εγκέφαλο' προφανώς κάθε εικονογραφική αναπαράσταση που θα βγει θα είναι λάθος", λέει ο επικεφαλής συγγραφέας DeWitt, υποψήφιος διδάκτορας στο Georgetown's Interdisciplinary Program in Neuroscience.
Η διαπίστωση αυτή έχει σημασία, λέει ο Rauschecker, επειδή η νέα τοποθεσία της περιοχής Wernicke ταιριάζει με αυτήν που βρέθηκε πρόσφατα σε μη-ανθρώπινα θηλαστικά, υποδηλώνοντας ότι οι απαρχές της γλώσσας ανάμεσα σε πιθήκους και ανθρώπους είναι πιο κοντά από ό,τι πολλοί πίστευαν.
Γνωρίζοντας ότι η περιοχή Wernicke βρίσκεται μπροστά από τον ακουστικό φλοιό θα μπορούσε επίσης να παρέχει κλινικές γνώσεις για ασθενείς που υποφέρουν από εγκεφαλική βλάβη, όπως είναι ένα εγκεφαλικό, ή από διαταραχές στην κατανόηση του λόγου. "Αν ένας ασθενής δεν μπορεί να μιλήσει, ή να κατανοήσει την ομιλία, έχουμε τώρα μία καλή ένδειξη για το πού έχει προκύψει το πρόβλημα", υποστηρίζει.
Οι Tauschecker και DeWitt ερεύνησαν τη σχετική θεωρημένη από ομότιμούς τους επιστημονική βιβλιογραφία για μελέτες που διερευνούσαν την ακουστική αντίληψη της ομιλίας στους ανθρώπους χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους σάρωσης - είτε από λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) είτε από τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET).
Βρήκαν 115 απεικονιστικές μελέτες για την αντίληψη του λόγου στον εγκέφαλο, οι οποίες συνολικά είχαν συμπεριλάβει 1900 συμμετέχοντες και παρήγαγαν περισσότερες από 800 συντεταγμένες στον εγκέφαλο για την επεξεργασία του λόγου.
Έπειτα χρησιμοποίησαν έναν τύπο ανάλυσης που τους επέτρεψε να μετρήσουν το βαθμό συμφωνίας ανάμεσα στις συντεταγμένες στον εγκέφαλο από αυτές τις μελέτες. Τα αποτελέσματα εντόπισαν τη θέση της περιοχής Wernicke στον αριστερό κροταφικό λοβό, και συγκεκριμένα στον άνω κροταφικό έλικα, μπροστά από τον πρωτογενή ακουστικό φλοιό.
Αυτή είναι η περιοχή που ο Rauschecker είχε διαπιστώσει ότι ενεργοποιούταν στις δικές του μελέτες για την επεξεργασία της ομιλίας. Ο ίδιος και οι συνεργάτες του προσδιόρισαν ένα "ρεύμα" επεξεργασίας στην αντίληψη του λόγου που είναι ιεραρχικό και το οποίο κινείται όλο και περισσότερο προς το μπροστινό μέρος του άνω κροταφικού έλικα.
Ξεκινά με απλούς τόνους και ήχους που γίνονται αντιληπτοί από μία ομάδα νευρώνων. Οι ήχοι έπειτα ταξιδεύουν σε ένα βαθύτερο επίπεδο νευρώνων που επεξεργάζονται φωνήματα (διακριτές μονάδες ήχου), και στη συνέχει στους νευρώνες που επεξεργάζονται λέξεις.
"Άλλοι μελετητές έχουν διαπιστώσει αυτό που βρήκαμε και εμείς, γεγονός που έχει προκαλέσει πολλές αντιπαραθέσεις στο χώρο ως προς το πού βρίσκεται πραγματικά η περιοχή Wernicke" λέει ο Rauschecker. "Αυτή η μελέτη παρέχει μία οριστική, αδιάψευστη απάντηση" υποστηρίζει ο DeWitt.
"Μετά τη δεκαετία του 1990, την πρώτη δεκαετία γνωσιακής απεικόνισης του εγκεφάλου, ήταν ήδη σαφές σε κάποιους μελετητές ότι το πρόσθιο τμήμα του άνω κροταφικού έλικα ήταν η πιο πιθανή τοποθεσία για την αναγνώριση των λέξεων".
"Η πλειονότητα των απεικονιστών, ωστόσο, ήταν απρόθυμοι να ανατρέψουν έναν αιώνα προηγούμενης κατανόησης εξαιτίας αυτού που ήταν τότε μία σχετικά νέα μεθοδολογία", υποστηρίζει.
"Το θέμα της δικής μας εργασίας είναι να αναγκάσει μία συμφιλίωση ανάμεσα σε δεδομένα και θεωρία. Δεν είναι πλέον ανεκτό να παραβλέπει ή να απορρίπτει στοιχεία υποστηρίζοντας ένα κεντρικό ρόλο του πρόσθιου τμήματος του άνω κροταφικού έλικα στην ακουστική αναγνώριση των λέξεων".
Μετάφραση από το πρωτότυπο: http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2093991/Every-textbook-brain-wrong--brains-similar-monkeys-thought.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου