Οι άνθρωποι που έχουν έντονη και δραστήρια ζωή, δεν ζουν απαραίτητα περισσότερο, αλλά ίσως νιώθουν ότι ζουν περισσότερο. Σύμφωνα με νέα βρετανική έρευνα, ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί τον κόσμο που μας περιβάλλει για να διατηρεί την αίσθηση του χρόνου και όσο περισσότερα συμβαίνουν τόσο μας φαίνεται ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά. Η έρευνα επιβεβαιώνει τον υποκειμενικό χαρακτήρα της αντίληψης του χρόνου.
Για να εξετάσουν κατά πόσο τα εξωτερικά ερεθίσματα παίζουν κάποιο ρόλο στην ικανότητά μας να επεξεργαζόμαστε το χρόνο οι επιστήμονες Misha Ahrens και Maneesh Sahani του πανεπιστημίου College του Λονδίνου, έδειξαν σε 20 εθελοντές ένα βίντεο το οποίο έδειχνε είτε ένα ερέθισμα που άλλαζε με τυχαίο τρόπο- στατιστικά διαμορφωμένο με τον ίδιο τρόπο που τα πράγματα αλλάζουν με φυσικά τυχαίο τρόπο γύρω μας- είτε μια στατική εικόνα την οποία κοιτούσαν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Όταν κατόπιν ρώτησαν τους συμμετέχοντες στο πείραμα πόσος χρόνος εκτιμούσαν ότι είχε περάσει, οι εθελοντές που είχαν δει τις κινούμενες εικόνες «έπεσαν μέσα» με μεγαλύτερη ακρίβεια. Μάλιστα, κλήθηκαν να δουν το βίντεο σε δύο διαφορετικές ταχύτητες και μετά ερωτήθηκαν πόσο χρόνο διήρκησε το κάθε βίντεο. Θεώρησαν ότι και τα δύο βίντεο κράτησαν τον ίδιο χρόνο, παρόλο που το βίντεο που ήταν σε γρήγορη ταχύτητα κράτησε λιγότερο.
Τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι ο εγκέφαλός μας εκμεταλλεύεται τις αλλαγές των οπτικών πληροφοριών που δέχεται για να κρίνει το χρόνο.
Οι επιστήμονες δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», όπως αναφέρει το New Scientist.
Πόσο διαρκεί το αίσθημα του «τώρα»;
Εν τω μεταξύ, άλλη έρευνα, ενισχύει την πεποίθηση ορισμένων ψυχολόγων ότι τα τρία δευτερόλεπτα αποτελούν τη βασική χρονική μονάδα που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων για την (εκάστοτε) παρούσα στιγμή. Με άλλα λόγια, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.
Ο ψυχοβιολόγος Κόλιν Τρεβάρτεν, του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, αναφέρει ότι το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων έχει καθοριστική σημασία και αποτελεί το (χρονικό) θεμέλιο της συνειδητής εμπειρίας μας, σε συνδυασμό όμως με άλλους ρυθμούς, όπως τα άμεσα αντανακλαστικά, που δείχνουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου, και συμβάλλουν για να διαμορφώνει ένας άνθρωπος την συνολική φυσική αίσθηση του χρόνου, η οποία δεν είναι άκαμπτη, αλλά «εύκαμπτη» και «νοητική».
Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Έμες Νάγκι, του πανεπιστημίου του Νταντί, που δημοσίευσε μελέτη στο περιοδικό ηθολογίας «Journal of Ethology», και όπως αναφέρει το «Science», ανέλυσε καρέ-καρέ μια σειρά από τηλεοπτικά βίντεο, από τελικούς 21 Ολυμπιακών αθλημάτων στους αγώνες του 2008, καταγράφοντας εκατοντάδες αγκαλιές ανάμεσα σε αθλητές, συναθλητές και ανταγωνιστές, προπονητές, συγγενείς και φίλους.
Ανεξάρτητα από το φύλο και την χώρα προέλευσης του αθλητή, οι αγκαλιές διαρκούσαν κατά μέσο όρο τρία δευτερόλεπτα. Όπως μάλλον αναμενόταν, οι αθλητές αγκάλιαζαν λίγο περισσότερο τους προπονητές τους σε σχέση με τους συναθλητές τους στην ίδια ομάδα, ενώ αγκάλιαζαν λιγότερο τους ανταγωνιστές τους από άλλη ομάδα.
Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές «φράσεις» και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το «τώρα») σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων.
Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με μελέτες ζωολόγων, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι πολλές ενέργειές τους, από το μάσημα μέχρι την αφόδευση, διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.
Πηγή: εφημ. Τύπος Θεσσαλονίκης
01/02/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου