Κινούμαστε σκεπτόμενοι το χρόνο....

Η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, για την ενιαία ύπαρξη χώρου και χρόνου ως αλληλεξαρτώμενη ενότητα του χωροχρόνου, φαίνεται ότι βρίσκει εφαρμογή στον τρόπο που λειτουργεί ο νους μας.

       Σύμφωνα με μία νέα βρετανική επισημονική έρευνα, απλώς και μόνο η σκέψη του παρελθόντος ή του μέλλοντος είναι αρκετή για να κάνει έναν άνθρωπο, ασυναίσθητα, να κινήσει το σώμα του προς τα πίσω ή προς τα εμπρός αντίστοιχα στο χώρο.

       Με άλλα λόγια, η αφηρημένη σκέψη, το νοητικό "ταξίδι" στον χρόνο, έχει την υποσυνείδητη δύναμη να κινεί ανάλογα το σώμα ή, εναλλακτικά, το σώμα μας έχει τη δική του "χωροχρονική" γλώσσα.

       Η ανακάλυψη έγινε από ερευνητές πανεπιστημίου του Αμπερντίν στη Σκωτία με επικεφαλής τον Λίντεν Μάιλς και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Psychological Science σύμφωνα με το Live Science και τους Times της Νέας Υόρκης.

       Η νέα μελέτη δείχνει ότι ο νους μας αντιλαμβάνεται υποκειμενικά τον χρόνο σε στενή συσχέτιση με τον χώρο και προκαλεί ανάλογη κίνηση του σώματος. Οι ερευνητές συνέδεσαν αισθητήρες κίνησης σε 20 εθελοντές από τους οποίους ζήτησαν να σκέφτονται πράγματα και γεγονότα από το παρελθόν ή το μέλλον. Μετά από μόλις 15 δευτερόλεπτα, όσοι σκέφτονταν το παρελθόν, είχαν κινηθεί  κατά μέσο όρο 1,5 με 2 χιλιοστά προς τα πίσω, ενώ αντίστροφα όσοι σκέφτονταν το μέλλον, είχαν γείρει ενστικτωδώς προς τα εμπρός περίπου 3 χιλιοστά (γεγονός που υποδηλώνει ότι ενδεχομένως η σκέψη για το μέλλον έχει ακόμη μεγαλύτερη επίδραση στο σώμα σε σύγκριση με τη σκέψη για το παρελθόν).

       Οι Βρετανοί ψυχολόγοι σχεδιάζουν νέες σχετικές έρευνες σε άλλους πολιτισμούς. Στο δυτικό κόσμο η γλώσσα και φαντασία των ανθρώπων αντιλαμβάνεται το μέλλον ως εβρισκόμενο μπροστά, ενώ το παρελθόν ως εβρισκόμενο πίσω μας. Σε άλλους, ωστόσο, πολιτισμούς, όπως στη φυλή Αϊμάτα των Άνδεων στη Νότια Αμερική, οι άνθρωποι συνδέουν τόσο γλωσσικά όσο και νοητικά το μέλλον με το πίσω και το παρελθόν με το εμπρός. Οι ερευνητές θέλουν να διαπιστώσουν αν αυτοί οι άνθρωποι γέρνουν προς τα πίσω όταν σκέφτονται το μέλλον και προς τα εμπρός όταν σκέφτονται το παρελθόν.

       Αν κάτι τέτοιο όντως συμβαίνει, το γεγονός αυτό θα σημαίνει ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι συνέπεια μάθησης και κοινωνικής επιρροής, μέσα από τον τρόπο που από τη γέννησή τους οι άνθρωποι μαθαίνουν να μιλούν και να αντιλαμβάνονται τον χρόνο σε σχέση με τον χώρο.

        

Πηγή: Κυριακάτικος Τύπος Θεσσαλονίκης

21/02/2010 Αρ.Φύλλου 4723