Κάτι ανάλογο είχε αναγγελθεί θεωρητικά προ καιρού, από τον καθηγητή θεωρητικής φυσικής Μάρτιν ΜακΚολ του Imperial College του Λονδίνου. Τώρα όμως υπάρχει επίσημη ανακοίνωση στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Nature» ότι επιτεύχθηκε για πρώτη φορά η πειραματική απόδειξη πως αυτό είναι δυνατό να συμβεί, έστω και αν το συμβάν που οι επιστήμονες εξαφάνισαν, κράτησε πολύ λιγότερο από το ανοιγοκλείσιμο των ματιών.
Ήταν μια αρχή για μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, η οποία ίσως κάνει θαύματα στο μέλλον που θα θυμίζουν την επιστημονική φαντασία.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Μότι Φρίντμαν και τον Αλεξάντερ Γκαέτα της Σχολής Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Κορνέλ, σύμφωνα με τη βρετανική «Ντέιλι Μέιλ», κατάφεραν να «κρύψουν» γεγονότα που διήρκεσαν 40 τρισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου, επιταχύνοντας και επιβραδύνοντας ταυτόχρονα διαφορετικά μέρη μιας ακτίνας φωτός.Στη συνέχεια, αυτά τα διαφορετικά μέρη φωτός συνδυάστηκαν από κοινού και το τελικό αποτέλεσμα ήταν οι παρατηρητές να μη δουν τι συνέβη στη διάρκεια του «κρυμμένου» χρόνου, έστω και γι' αυτό το απειροελάχιστο διάστημα.
Απλούστατα η σχετική πληροφορία του συμβάντος δεν υπήρχε διαθέσιμη για να τη «διαβάσει» (δηλαδή να τη δει) ο θεατής και έτσι δεν ήταν δυνατό να υποπέσει στην αντίληψή του. Οτιδήποτε συνέβη σε αυτά τα «κρυφά» κλάσματα του δευτερολέπτου, ήταν «ανύπαρκτο» γι' αυτόν.
Οι άνθρωποι βλέπουν κάτι να συμβαίνει γύρω τους, επειδή το φως φτάνει στα μάτια τους. Αν το φως -για κάποιο λόγο- πάψει να καταλήγει στα μάτια τους, τότε το συμβάν δεν έχει υπάρξει για τους παρατηρητές. Είναι σαν να διαγράφηκε μια σκηνή από το «φιλμ» των γεγονότων.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η νέα τεχνική θα μπορούσε να συνδυαστεί με την άλλη κατηγορία μανδυών αορατότητας στο χώρο, οι οποίοι «κρύβουν» αντικείμενα, έτσι ώστε τελικά να μπορέσουν να «εξαφανίσουν» ένα συμβάν τόσο στο χώρο όσο και στον χρόνο.Αφού οι δύο κατηγορίες μανδυών δουλεύουν σε διαφορετικές φυσικές διαστάσεις, τον χώρο και τον χρόνο αντίστοιχα, τίποτε δεν φαίνεται να εμποδίζει τον συνδυασμό τους, ώστε να δημιουργηθεί κάποια στιγμή ένας πλήρης χωροχρονικός μανδύας αορατότητας.
Ο επόμενος στόχος των επιστημόνων είναι να αυξήσουν σιγά-σιγά την χρονική διάρκεια της απόκρυψης από την τάξη των τρισεκατομμυριοστών σε αυτή των εκατομμυριοστών ή ακόμα και των χιλιοστών του δευτερολέπτου και, παράλληλα, να πετύχουν η συσκευή τους να δουλεύει με φως που έρχεται από διαφορετικές κατευθύνσεις και όχι μόνο από μία όπως τώρα.Πάντως οι ερευνητές πιστεύουν ότι, τουλάχιστον με αυτή την τεχνική, δύσκολα θα καταφέρουν να εξαφανίσουν ένα γεγονός που να κρατά περισσότερο από 0,00012 του δευτερολέπτου.
Οι μαθηματικοί υπολογισμοί δείχνουν ότι για να «κρυφτεί» ένα γεγονός διάρκειας ενός ολόκληρου δευτερολέπτου, θα έπρεπε η συσκευή απόκρυψης να έχει μήκος περίπου 30.000 χιλιόμετρα!Αντίθετα με τους μανδύες του χώρου, που συνήθως «καμπυλώνουν» το φως γύρω από τα αντικείμενα, ο μανδύας του χρόνου συμπιέζει το φως (που περνάει μέσα από ένα καλώδιο οπτικών ινών) μέσω ενός ειδικού φακού, ο οποίος αναγκάζει το μπροστινό μέρος του της ακτίνας φωτός να κινείται πιο γρήγορα και το πίσω μέρος της πιο αργά. Αυτό κάνει το φως να διαχωρίζεται, δημιουργώντας ενδιάμεσα ένα μικρό χρονικό «κενό».
πηγή:http://www.thousandnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου