Οι χτύποι της καρδιάς των πυροβατών και όσων βλέπουν τους φίλους και τους συγγενείς τους να πυροβατούν συγχρονίζονται κατά τη διάρκεια τελετουργικών εορτασμών, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε on-line τη Δευτέρα στο περιοδικό Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι σύγχρονες κοινωνικές δραστηριότητες - όπως ο χορός και η μουσική - συμβάλλουν στην ενίσχυση της δέσμευσης και της συνεργασίας, και θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντική συμπεριφορά επιβίωσης. Αλλά μήπως είναι η αντιστοίχιση των βημάτων χορού ή η κατανομή ορισμένων συναισθημάτων που βοηθούν να χτιστεί αυτή η αρμονική σχέση;
Για τη μελέτη αυτή, h διεθνής ομάδα ερευνητών χρειαζόταν να βρει μία ομάδα ανθρώπων που να συμμετέχουν σε μια δραστηριότητα χωρίς ωστόσο να προϋποθέτει η δραστηριότητα αυτή να κινούνται όλοι μαζί. Βρήκαν την τέλεια περίπτωση: ένα αγροτικό χωριό της Ισπανίας που ονομάζεται San Pedro Manrique, με πληθυσμό 600 κατοίκους. Κάθε χρόνο στις 23 Ιουνίου, στο θερινό ηλιοστάσιο, οι άνθρωποι ανάβουν μια φωτιά από δύο τόνους από ξύλο βελανιδιάς και, όταν η φλόγα αρχίζει να πέφτει, κάποιοι από αυτούς περπατούν πάνω στους πυρακτωμένους άνθρακες (περίπου 1251 βαθμούς Φαρενάιτ) μπροστά στους υπόλοιπους, που παρακολουθούν.
Οι ερευνητές τοποθέτησαν ειδικές ζώνες που μετρούσαν συνεχώς το ρυθμό των καρδιακών χτύπων σε 12 πυροβάτες, σε εννέα θεατές οι οποίοι ήταν φίλοι ή συγγενείς τουλάχιστον ενός πυροβάτη, και σε 17 άτομα που παρακολουθούσαν τα δρώμενα χωρίς να έχουν καμία φιλική ή συγγενική σχέση με τους πυροβάτες.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ οι πραγματικές τιμές των χτύπων της καρδιάς τους δεν ταίριαζαν απόλυτα, στην περίπτωση των συγγενών ή φίλων των πυροβατών οι καρδιακοί παλμοί αυξάνονταν και μειώνονταν σε συγχρονισμό με τους χτύπους των αγαπημένων τους προσώπων που περπατούσαν πάνω στα κάρβουνα. Οι καρδιές των "αδιάφορων" θεατών, αντίθετα, χτυπούσαν πολύ πιο αργά και δεν παρατηρήθηκε αύξηση ή πτώση των καρδιακών παλμών τους σε συμφωνία με τις αυξομειώσεις στους ρυθμούς των χτύπων της καρδιάς των πυροβατών. Το συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι, αν είστε κοντά σε κάποιον, δεν χρειάζεται να κάνετε ακριβώς ό, τι και το αγαπημένο σας πρόσωπο, για να αισθάνεσθε σε συγχρονισμό με εκείνους κατά τη διάρκεια ενός τελετουργικού.
"Η έρευνα ανοίγει μια νέα διάσταση στη μελέτη των κοινωνικών σχέσεων και τελετών, που επιτρέπει την ποσοτικοποίηση των κοινωνικών επιπτώσεων στην ανθρώπινη φυσιολογία", οι γράφουν συντάκτες.
Πηγή: Los Angeles Times
05/05/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου